Friday, April 27, 2012

કૈક લોક દાટે હજુ , કૈક હજુ બાળે છે


અમથો આંખોને પસવારે છે.
દીવડો ક્યાં કશુંય અજવાળે છે.

ભૂલી પડેલી અંતરિયાળ તરસ,
ડામરની સડકે વીરડો ગાળે છે.

નક્કી એની મોટી મજા મરી હશે,
નાની નાની વાતમાં એ કંટાળે છે.

મળે મધરાતે રોજ માણેકચોકમાં,
જાણું છુ કે ઈશ્વર ક્યાં સોડ તાણે છે.

પ્રેમ નહિ વહેવાર ટકે છે એ રીતે,
બેઉ જયારે કોઈ એક વાત ટાળે છે.
મીઠપ સહાનુભૂતિની સહુને ભાવે,
સૌ ઉઝરડા ઘાવ ગણી પંપાળે છે.

ઠેબે ચડે રોજ લાશ અહીં કબીરની,
કૈક લોક દાટે હજુ , કૈક હજુ બાળે છે.

- મેહુલ મકવાણા, ૧૩ /૧૨ / ૨૦૧૧ , અમદાવાદ

No comments :

Post a Comment