લ્હાય લ્હાય ભીતરમાં લાગી તો હોય પણ ભીંજ્યાંનું સુખ કેમ લેવું ?
આ પેલ્લા વરસાદ પહેલાની ચિંતા કે ફૂટપાથે કોરા કેમ રેવું ?
કાગડો થઇ ગયેલી છત્રીઓ બધીયે ઝાડવે કરીને બેઠી માળો,
હું પેઢીઓની પેઢીઓ ગોત્યા કરું પણ ક્યાંય ઘરનો મળે નહિ તાળો,
લોક આખું ય બેઠું હોય એના ભરોસે ત્યાં એને ખમ્મા એ કેમ કરી કેવું ?
ફૂટપાથે કોરા કેમ રેવું ?
આ ટેસનની છાપરીથી ન ઝીંક ઝીલાય, બેડા ભરી ભરીને પડે છાંટા,
આમથી તેમ ટાંટિયા ઘસ્યા કરું તોય સાલા હુંફને ચડે નહિ આંટા,
ઝબકતી વીજળી ને ગડગડની ફડકે કોરું લૂગડું ય ક્યાંથી ચોરી લેવું ?
ફૂટપાથે કોરા કેમ રેવું ?
આમ આભમાં દરિયા ઉછળતા હોય ત્યાં આંખોમાં પાણી કોણ દેખે ?
હેલે ચડે લોક આખુયે એવું કે મોઢે ટાયરની છાલકો ફેંકે,
જાત સંકેરી ટૂંટિયું કર્યું, હવે આ ટૂંટિયાને ક્યાં ટુંપી દેવું ?
ફૂટપાથે કોરા કેમ રેવું ?
મેહુલ મકવાણા, ૧૭ જુલાઈ, નારોલ
મેહુલ ભાઈ,
ReplyDeleteઅદભૂત રચના.મઝા પડી ગઈ.અભિનદન..... :)
i dont knw frm where actually i landed up here..but was abs worth it..superbly written.
ReplyDeleteઓ ત્તારી... ક્યા બાત હૈ....
ReplyDeleteThanks you all,
ReplyDeleteMehul
Mehul on Mehuliyo! Damn good, buddy!
ReplyDeletevah..1...khubb kaheeee...!
ReplyDeletewaaaaaah
ReplyDeleteઆમ આભમાં દરિયા ઉછળતા હોય ત્યાં આંખોમાં પાણી કોણ દેખે ? Excellent !!
ReplyDelete