એમ નવી કવિતા લખાય છે,
જેમ મજૂરનો દા'ડો ભરાય છે.
વસ્ત્ર હોય છે મૂળે નજર મહી,
લૂગડાથી કશું ક્યાં ઢંકાય છે.
એક પણ માણસ આ શહેરમાં,
જીવતો નથી, સંડોવાય છે.
અમીરોના સંગ્રહિત પરસેવે,
જો,લોહી ગરીબનું ગંધાય છે.
હજી પીવાતા આંખના પાણી,
હજુ માયાની વાવ ગળાય છે.
- મેહુલ મકવાણા, ૯/ ૧૨/ ૨૦૧૧, અમદાવાદ
સરસ :) !
ReplyDeleteઅમીરોના સંગ્રહિત પરસેવે,
જો,લોહી ગરીબનું ગંધાય છે.
હજી પીવાતા આંખના પાણી,
હજુ માયાની વાવ ગળાય છે.
ખેર, "કવિતા"ના સ્થાને "લેખો" લેવાય તો પણ
છંદ ના તૂટે :) !
મસ્ત. હૃદયસ્પર્શી.
ReplyDelete